(16/2025) Konsekwencje, Yrsa Sigurðardóttir

Moja ocena: 3,75/5☆

Tytuł: Konsekwencje

Autor: Yrsa Sigurðardóttir

Wydawnictwo: Sonia Draga

Cykl/Seria: Freya i Huldar

ISBN: 9788382305616

Liczba Stron: 424

Wersja: papierowa, posiadam

Oprawa: miękka. skrzydełka

Kategoria: Kryminał

Czytałam: 15.06-30.06

  Tym razem coś spoza strefy komfortu, czyli kryminał. Nie zabieram się za nie często, ekspertem nie jestem, ale spróbuje podzielić się swoimi odczuciami.

  Na początek nadmienię, że to moje pierwsze spotkanie z autorką. Skuszona fioletem na okładce podczas wycieczki do Warszawy, kupiłam książkę z myślą, że kiedyś nadejdzie jej czas. I właśnie naszedł. Nie miałam żadnych oczekiwań to i nic mnie nie zawiodło. Spodziewałam się jedynie akcji toczącej się na Islandii. I w sumie to właśnie dostałam.  Zabawne, że dopiero zaczynając tę opinię dowiedziałam się, że jest to szósty tom cyklu. Osobiście czułam że historia poboczna, z życia prywatnego śledczych ma jakieś rozwinięcie gdzieś poza tą pozycją, niemniej nie przeszkadzało mi to w odbiorze całości i pewnie gdyby nie ten blog nigdy bym się nie dowiedziała, że jest to cykl, ba, nawet jego ostatni (na tę chwilę) tom. 

  Jeśli o same śledztwo chodzi... Początkowo bardzo mi się podobało. Wciągnęłam się, zaczęłam analizować poszlaki i próbowałam wraz z policjantami odnaleźć sprawcę. Niestety koło połowy moja opinia zaczęła się psuć. Nie chcę tu oczywiście sypać spoilerów z rękawa, na to przyjedzie czas na końcu. Jednak jeden moment kompletnie pogrzebał dla mnie ten tytuł. Zamiast oszałamiającego plottwistu skupiałam się na niedorzeczności całej sytuacji. (Więcej o tym w sekcji spoilerowej)

  To co mnie boli w takich książkach to za każdym razem musi się pojawić jakiś romans i scena łóżkowa. Nie wiem czy to ja mam takie szczęście czy takie są już "wymagania" kryminału. Drodzy autorzy, nie po to czytam książkę o rozczłonkowanych zwłokach by dowiedzieć się, który policjant komu, co i jak głęboko wsadza przychodząc karmić węża. 

  Postacie są dość dobrze napisane, tu nie mam się do czego przyczepić. Najbardziej urzekła mnie szefowa Erla. Wredna, z ciętym językiem, do tego siejąca postrach i będąca w ciąży. Miło czytało się fragmenty z nią na pierwszym planie. Prawdopodobnie większy sens postaci odkryłabym czytając pozostałe części tego cyklu, jednak jak na razie tego nie planuję.

 Podsumowując tuż przed sekcją spoilerową. Kryminał poprawny, zakończenie niestety lekko zawodzi swoim stylem. Nie lubię ścian tekstu z wyjaśnieniami, niczym w monologu głównego złoczyńcy. Żałuję też, że policja nie odkryła całej prawdy a jedynie wierzchołek góry lodowej i w sporej części książki odwalają totalną fuszerkę, miejscami są nieporadni i nielogiczni (więcej o tym poniżej). Czy polecę komuś tę książkę? Zapewne nie. Jednak czy żałuję jej zakupu? Nie. Jest to dla mnie wspaniała pamiątka z wyjazdu, powrót niejako do czasu gdy wchodziłam do księgarni i wybierałam książki tylko po opisie i swoich przeczuciach. Niestety te czasy odeszły i nie wrócą, ceny stacjonarne dobijają, ale uznałam, że na takim wyjeździe mogę sobie pozwolić... Jak napisałam wyżej, nie planuję czytania poprzednich odsłon serii, przynajmniej na ten moment. Wszystko może się zmienić gdy znów za parę lat najdzie mnie ochota na kryminał. 

  

Witam wytrwałych w sekcji spoilerowej. Ostrzegam, że będzie tu prosto z mostu o wszystkich motywach zabójstwa jak i o zakończeniu z rozwiązaniem zagadki. Gotowi? Zatem zaczynajmy. Pierwsza sprawa odnosi się do pomylenia tożsamości zwłok. Nie wiem jakim cudem od razu policjanci założyli, że znaleźli ciało Briet i tego nie sprawdzili. Ogarnęli to chyba trzy dni po odnalezienia zwłok po tym jak po długich prośbach rodzice kobiety w końcu dostali pozwolenie na jej zobaczenie. Czy testy DNA są z nami w pokoju? Możemy zakładać, że po prostu kobiety były do siebie podobne, a głowa pływała w wodzie od kilku dni. Okay. Ale skoro tak to dlaczego face ID w telefonie zadziałało i odblokowało smartfon przy skanowaniu twarzy tego ciała? Takie zabezpieczenia nie są idealne, wiem to. Do tego ktoś może powiedzieć, że face ID działa na siatkówkę oka, a nie na rysy twarzy. Otóż nie w tej książce. Trup ma zamknięte oczy, nawet jest wspomniane o tym w fabule Jedna z postaci dziwi się, że funkcja zadziałała przy zamkniętych oczach. Jednakże w tym momencie policjanci nagle nie mają już wątpliwości kogo mają na stole. Wysoki sądzie, ofiara nazywa się tak i tak bo zadziałało odblokowanie telefonu twarzą!!! Co do samego zakończenia i tego, że policjanci nie odkryli całej prawdy. Sama historia z poćwiartowanymi ciałami jest rozwiązana dobrze. Jednakże mam tu problem z epilogiem, który dosłownie wrzuca nam monolog z tajemnicą co NAPRAWDĘ stało się w dzień porwania Mii. Nie wiem, może jestem za głupia na takie rzeczy, ale osobiście nie domyśliłabym się z treści książki co tam naprawdę zaszło. A tego chciałabym szukać w kryminałach. Tego dreszczyku emocji przy intensywnym myśleniu nad zagadką. Nienawidzę rozwiązań podanych na tacy... I tym pesymistycznym akcentem kończę sekcję spoilerową.